Yönetmen: Peter Cattaneo
Oyuncular: Rainn Wilson, Christina Applegate, Teddy Geiger, Josh Gad, Emma Stone, Jeff Garlin, Jane Lynch, Will Arnett
Senaryo: Ryan Jaffe, Wallace Wolodarsky, Maya Forbes
Müzik: Chad Fischer
1980’lerde, ismini kendisinin koyduğu hard rock grubu Vesuvius’da davul çalan Robert 'Fish' Fishman (Office dizisinin Dwight'ı Rainn Wilson), grup daha albüm bile çıkaramadan gruptan atılır. Sebebi de plak şirketinin başkanının onun yerine gruba yeğenini sokmak istemesidir. Grup elemanları başta buna karşı gelseler de, bunun karşılığında Whitesnake’in alt grubu olacaklarını öğrenince anında Fish’i satarlar. 20 yıl sonra Vesuvius büyük bir grup olmuş, Rob ise bir işte dikiş tutturamayan, içindeki rock ruhunu ve kendisine yapılan haksızlığı yıllarca bastırmak zorunda kalan birine dönüşmüştür. Son işini kaybedip, sevgilisi tarafından da terk edilince evsiz kalan Rob, ablasının yanına taşınır. Yeğeni Matt’in klavye çaldığı A.D.D. isimli lise grubu, mezuniyet gecesi vereceği konser öncesinde davulcularını kaybedince çaresiz kalarak 20 yıl önce efsane olmanın eşiğinden dönmüş Fish’e teklif götürürler. Bu grup Fish için, yarım kalmış şöhret sevdasını, rüyalarını, çılgınlıklarını gerçekleştirmek için bir fırsattır.
İngiliz Peter Cattaneo, 1997 tarihli The Full Monty ile İngiliz işçi sınıfının ekonomik kriz içindeki bunalımından harika bir komedi-müzikal çekmiş bir yönetmendi. Uzun bir aradan sonra tekrar show business tarzı komedi dram anlatımına dönen Cattaneo, bu kez tipik bir Amerikan rock’n roll rüyasının gerçekleşme sürecini işliyor. The Full Monty kadar usta bir kara mizah örneği olmasa da, basmakalıp bir şöhret öyküsünü sıcak, sevimli ve kesinlikle eğlenceli komedi üslubuyla sunuyor. Artık burada hangi zıpır espirisinden örnek vereceğimi bilemediğim komik cümlelere, zaman zaman tuvalet mizahına meyleden sahnelere, Almost Famous gibi filmlere yaptığı ufak göndermelere, bu bağlamda hem rock konulu filmleri, hem de plak endüstrisini çeşitli yönlerden ti’ye alan serseri bir duruşa sahip.
1980’lerde, ismini kendisinin koyduğu hard rock grubu Vesuvius’da davul çalan Robert 'Fish' Fishman (Office dizisinin Dwight'ı Rainn Wilson), grup daha albüm bile çıkaramadan gruptan atılır. Sebebi de plak şirketinin başkanının onun yerine gruba yeğenini sokmak istemesidir. Grup elemanları başta buna karşı gelseler de, bunun karşılığında Whitesnake’in alt grubu olacaklarını öğrenince anında Fish’i satarlar. 20 yıl sonra Vesuvius büyük bir grup olmuş, Rob ise bir işte dikiş tutturamayan, içindeki rock ruhunu ve kendisine yapılan haksızlığı yıllarca bastırmak zorunda kalan birine dönüşmüştür. Son işini kaybedip, sevgilisi tarafından da terk edilince evsiz kalan Rob, ablasının yanına taşınır. Yeğeni Matt’in klavye çaldığı A.D.D. isimli lise grubu, mezuniyet gecesi vereceği konser öncesinde davulcularını kaybedince çaresiz kalarak 20 yıl önce efsane olmanın eşiğinden dönmüş Fish’e teklif götürürler. Bu grup Fish için, yarım kalmış şöhret sevdasını, rüyalarını, çılgınlıklarını gerçekleştirmek için bir fırsattır.
İngiliz Peter Cattaneo, 1997 tarihli The Full Monty ile İngiliz işçi sınıfının ekonomik kriz içindeki bunalımından harika bir komedi-müzikal çekmiş bir yönetmendi. Uzun bir aradan sonra tekrar show business tarzı komedi dram anlatımına dönen Cattaneo, bu kez tipik bir Amerikan rock’n roll rüyasının gerçekleşme sürecini işliyor. The Full Monty kadar usta bir kara mizah örneği olmasa da, basmakalıp bir şöhret öyküsünü sıcak, sevimli ve kesinlikle eğlenceli komedi üslubuyla sunuyor. Artık burada hangi zıpır espirisinden örnek vereceğimi bilemediğim komik cümlelere, zaman zaman tuvalet mizahına meyleden sahnelere, Almost Famous gibi filmlere yaptığı ufak göndermelere, bu bağlamda hem rock konulu filmleri, hem de plak endüstrisini çeşitli yönlerden ti’ye alan serseri bir duruşa sahip.
Ergenlik sorunları, aile höşgörüsü, kuşak çatışması gibi meseleleri sadece temelde bırakmış olan filmin keyif veren müzikal yanı, rock klişelerine hakim olduğunu belli eden Cattaneo’nun ayrı bir başarısı. Özellikle A.D.D.’nin Vesuvius’un alt grubu olarak çıkacağı final bölümleri çok şirin. YouTube’un, Guitar Hero’nun, plak şirketlerinin yeni pazarlama oyunlarının kuralları değiştirdiği (hatta biraz da mertliği bozduğu) bir dünyada saçlarını kestirip takım elbise giymek zorunda kalanların ekstra zevk alacağı başarılı bir komedi The Rocker…
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder