Yönetmen: Alex van Warmerdam
Oyuncular: Tom Dewispelaere, Frieda Barnhard, Hans Kesting, Anniek Pheifer, Pierre Bokma, Dirk Böhling, Mandela Wee Wee
Senaryo: Alex van Warmerdam
Müzik: Alex van Warmerdam
Bir tiyatro grubunda oyuncu olan Günter, oyunun yönetmeni Karl'ın eşi Isabel ile gizli bir ilişki yaşamaktadır. Gruptaki oyunculardan Marius, bu ilişki hakkındaki şüphelerini Karl'a anlatınca Karl eşini takip eder ve ilişkinin doğru olduğunu anlar. Eşini başkasına kaptırmak istemeyen Karl, oyun provalarında Günter'e zorluklar çıkarmaya başlayınca Günter de ondan intikam almak için oyunun ilk gösterimini beklemektedir. Özellikle De laatste dagen van Emma Blank, Borgman, Schneider vs. Bax gibi Hollanda sinemasının ses getiren filmleriyle seyirciyi ikiye bölen oyuncu, senarist, yönetmen, yapımcı Alex van Warmerdam, yine kendisinin yazıp yönettiği Nr. 10 adlı filmine bu konuyla başlıyor. Basit gibi görünen bir aldatma hikayesini biraz gerilimle ama daha çok nereye doğru evrileceğini merak ettiren bir gizemle yoğuruyor. Yine pek çok Warmerdam filminden bildiğimiz kapalı mizah anlayışını da bu karışıma ufak dozlarda ilave ediyor. Kendi içinde gayet iyi ilerleyen ancak ilerledikçe de bir uzun metraj süresinde bu hikayeyi nasıl geliştireceği konusunda şüphe uyandırmaya başlayan Warmerdam, filmin neredeyse tam ortasında radikal bir karar alıyor. Bu tiyatro grubunda yaşanan aşk, ihanet, intikam tasarımını bir şekilde sonuca bağlayıp baş karakteri Günter ve kızı Lizzy ile birlikte, ilk yarıda fonksiyonlarının ne olduğu tam olarak bilinmeyen rahipler Wassinski ve Innocence'ı da alarak bambaşka bir hikayeye yelken açıyor.
İlk yarıda bir şekilde sonlandırdığı olay örgüsünü bıçak gibi kesip başka bir bilinmeyene yol alan film, sadece hikayesini değil türünü de değiştirmeye oynayarak şaşırtıcı biçimde bilim kurguya göz kırpıyor. Ama bu değişim içinde de tavrını bozmayıp genel anlamda ilk yarıdaki tonlarını koruyor. Sürpriz bozmadan bu ikinci yarı hakkında yuvarlak şeyler söylemek daha doğru olacaktır. Filmin ilk yarısında yolda rastladığı bir adamın Günter'in kulağına tuhaf bir kelime fısıldaması, Günter'in rahip Wassinski'nin başını çektiği bilinmeyen bir grup tarafından izleniyor oluşu, Günter ve kızı Lizzy'nin hayatları boyunca hiç hastalanmadıkları gibi bazı bilgiler ikinci yarıda cevabını bulacak kırıntılar olarak düşünülmüş. Baş karakteri ortak iki ayrı film görüntüsü rahatsızlık yaratmasa da Alex van Warmerdam sineması hep bu farklılığın peşinden giden, kafasına göre takılmayı, metaforları seyircinin kucağına bırakmayı seven, klasik anlatımı bozmaktan çekinmeyen bir sinema. Aklına parlak bir fikir geldiğinde onu hem ana akıma, hem de ana akım kodlarına uymayan farklı mecralara çekerek ikisini de denemiş ama günün sonunda bu karışımı imzası haline getirmeye çalışmış olmakla kalıyor. Böylece seyirciyi ikiye bölmek de kolaylaşıyor. Ama Nr. 10'in en keskin ve etkili dokunuşu finalde oluyor ki, o zamana kadar bilimin ve teknolojinin araştırmaya, başarmaya çalıştığı her şeyin önünde bir engel olarak biten din olgusunun hak ettiğini bulmasına yönelik Warmerdam fantezisi, eğer tüm filmden olmasa da ikinci yarıdan hedeflediği buysa, o hedefi vuruyor. Nr. 10 iyi bir film midir tartışılır. Ama kesinlikle tuhaf Warmerdam filmografisine yakışan bir film.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder