Yönetmen: Céline Sciamma
Oyuncular: Joséphine Sanz, Gabrielle Sanz, Nina Meurisse, Stéphane Varupenne, Margot Abascal
Senaryo: Céline Sciamma
Müzik: Jean-Baptiste de Laubier
Sekiz yaşındaki Nelly büyükannesini kaybetmiştir ve annesinin çocukluk evindeki odasını boşaltması için ebeveynleriyle birlikte bir süre orada kalacaktır. Bu sırada annesinin büyüdüğü kır evi ve çevresindeki ağaçlık alanda dolaşmaya başlar. Annesi Marion’un çocukken oynadığı yerler, hep sözünü ettiği ağaç evi bu alandadır. Bir gün annesi aniden gider. Babasıyla kalan Nelly, ormanda kendi başına bir ağaç evi yapmaya çalışan, kendi yaşlarında ve kendisine çok benzeyen bir kızla tanışır. Kızın adı da Marion’dur. Üstelik Marion'un Nelly'yi davet ettiği ev de annesinin çocukluk evidir. 2019 tarihli Portrait de la jeune fille en feu ile haklı ödül ve övgülere mazhar olan Céline Sciamma'nın fazla bekletmeden çektiği Petite maman, fantastik bir kısa öykü yazılıp 70 dakikalık süresiyle mütevazi bir şekilde dolandırmadan perdeye uyarlanmış tadı taşıyan bir film. Bu fantastik fikir, onun öyküleştirilmesindeki incelik, bu inceliğin içine sızmış kederli sakinlik filmin her dakikasını değerli kılıyor. Nelly'nin adeta paralel evrende kendi yaşındaki Marion ile karşılaşması, onunla arkadaş olup oyunlar oynaması, gülüp eğlenmesi, yüreğini açması, hatta birlikte ikisinin rol aldığı küçük bir piyes bile canlandırmaları, her türlü dostluk ve paylaşma duygusuyla beraber yas, yüzleşme, barışma, üstesinden gelme duygularının yansımalarını oluşturuyor. Nelly'nin anneannesinin yası ve ebeveynleri arasında ne olduğunu anlamadığı bir sırada annesinin gitmesiyle yaşadığı yalnızlaşmanın karşılığı olarak bilinçaltına yaptığı masum bir seyahat olarak görülebilecek Petite maman, bu büyülü hikayesi kadar anlatımının sadeliğiyle de büyüleyen bir film.
Bir kayıp sonrası çocukluğun geçtiği kır evinin boşaltılması, bu son vedanın sonbahar fonunda gerçekleşmesi Petite maman'ın nostaljik hüznünü tarif etmek için yeterliyken, hatta bu unsurlarla bambaşka bir hikaye çekilse dahi etkili olabilecek iken Sciamma bu fona fantastik bir çocuk hikayesi derinliği katarak melankolik bir zarafet kazandırıyor. Nelly'nin hüzünle kaplanmış sevimliliği, bu kısacık sürede annesi ve babasıyla ayrı ayrı paylaştıkları, onlara sorduğu sorular, kaldıkları yarı yarıya boş evin minimal atmosferini sıcaklığıyla dolduruyor. Nelly'nin Marion ile karşılaştıktan sonra onun hakkında edindiği bilgilerin, hele de onun evine gittikten sonra gördüklerinin şaşkınlığı yüzüne o kadar mütevazi ve güzel bir şekilde yansıyor ki, Sciamma'nın abartılı bir performans istemediği, en etkili duyguların Nelly gibi bir yüz vasıtasıyla seyirciye geçirilebileceğinin bilincinde olduğu anlaşılıyor. Yoksa bu öykü kolaylıkla daha ileri yaşlarda bir çocuğa veya bir gence de uyarlanabilirdi. Ama o zaman bu büyülü minimallik, o yürek yakan masumiyet sağlanabilir miydi orası tartışılabilir. Joséphine Sanz ve Gabrielle Sanz kardeşlerin doğallıklarından çok iyi faydalanan Sciamma, Nelly ve Marion'un sorgusuz, sualsiz, karşılıksız arkadaşlığını bu yaşların spontane ritmiyle, arka plandaki hüzünlü ruh halini hep zinde tutarak şekillendiriyor. Süresi biraz daha uzun olsa yine izlenirdi ama sanki Sciamma nerede duracağını, filmi uzatmak adına ekleyecekleriyle hikayesinin dokusuna zarar verebileceğini düşünmüş ve tadında bırakmış gibi hissettiriyor. Gelecekten gelmek veya geçmişe dönmek, artık nasıl tarif edilirse edilsin Petite maman, öncelikle küçük bir kızın içine dert olmuş aile meselelerinin, özellikle büyükanne ve anne figürlerini yitirme korkusunun naif biçimde bilinçaltını uyarışı diye de özetllenebilecek narin bir film.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder