A Taxi Driver (2017)

Yönetmen: Jang Hoon
Oyuncular: Song Kang-ho, Thomas Kretschmann, Yoo Hae-jin, Ryu Jun-yeol, Park Hyuk-kwon, Choi Gwi-hwa, Cha Soon-bae, Shin Dam-soo, Yoo Eun-mi
Senaryo: Eom Yoo-na
Müzik: Jo Young-wook

Aralık 1979'da Jeon Doo-hwan'ın kurduğu askeri hükümet, 1980 Mayıs’ında öğrenci hareketlerini bastırmak için “savaş hali” ilan ederek üniversite öğrencilerini ve göstericileri tutuklamaya, orantısız güç kullanmaya ve nihayetinde ateş açmaya başlıyor. Yaklaşık 200 kişinin öldüğü, çok sayıda yaralı ve kaybın yaşandığı bu günlerde geçen, gerçek olaylara dayalı A Taxi Driver, Eom Yoo-na'nın ilk senaryosunu, Rough Cut (2008), Secret Reunion (2010) ve The Front Line (2011) gibi kaliteli yapımlara imza atmış Jang Hoon'un yönettiği bir dram. Karısını kaybetmiş, küçük kızıyla Seul'de yaşayan taksi şoförü Kim Man-seop, yüz bin won karşılığında bir müşteriyi Gwang-ju'ya götürme işi alan taksici bir arkadaşını atlatıp müşteriyi kapıyor. Bu müşteri ise Alman ARD kanalında savaş muhabirliği yapan Peter Hinzpeter'dir. Olayların en yoğun olduğu, giriş çıkışın yasaklandığı Gwang-ju'ya gitmek isteyen Hinzpeter ve paraya ihtiyacı olan taksici Kim, kendilerini nasıl bir ortamın beklediğinden haberleri olmadan yola koyulurlar. Peter'ın kendini iş adamı olarak tanıtarak girmeyi başardıkları Gwang-ju'dan çıkmaları o kadar kolay olmayacak, hayatları boyunca unutmayacakları olaylara tanık olacaklardır.

Güney Kore tarihindeki önemli trajedilerden biri olan 18 Mayıs olaylarının işlendiği May 18 (2007) filminden çok daha dirayetli, üstelik yaşanmış olaylardan uyarlanan ilgi çekici konusuyla hit olan A Taxi Driver, artık Güney Kore sinemasında alışık olduğumuz dram ve komedi dengesini iyi idare eden güçlü bir film. May 18 bence bunu başaramamıştı. Ama A Taxi Driver özellikle taksici Kim'in fazlasıyla doğal resmedilmesi nedeniyle bu dengeyi çok iyi kuruyor. Düz adam Kim, üniversite öğrencileri ve askeri rejime karşı direnen göstericileri tasvip etmeyen, kendi geçim derdine düşmüş, para için yapacağı işi, taşıyacağı müşteriyi sorgulamayan biri iken, ağır ama emin adımlarla yaşayacağı değişim ile özel bir numune. Jang Hoon iyi bir yönetmen olduğu için bu değişimin gereklerini başarıyla yerine getiriyor. Özünde zaten iyi bir insan olan Kim'i dönüştürmek kolay gibi görünebilir. Fakat bu iyiliği, merhameti, vicdanı sivriltecek çok sayıda trajik olaya tanık olması, onu bu tarihi bilinç ve yapılan direnişi anlama çerçevesinde olgunlaştıracak etkilere sahip. Bu düz adam doğallığı, onu aynı zamanda filmin en güçlü mizahi unsuru haline getiriyor ki, buradaki spontane mizah, May 18'deki gibi eğreti durmuyor, gerektiği yerde denge kurmasını biliyor.

Filmde Mayıs 1980 dehşetinin kanatları altında sadece taksici Kim'in dönüşümünü değil, Kim ve Peter arasında adım adım kurulan bir dostluğun kurulumunu da izliyoruz. Dil sorununu çoğunlukla vücut dili ve tarzanca ile aşan ikili, Peter'ın haber uğruna gözü kara karakteri ile, Kim'in bir an önce kazasız belasız Seul'e dönme arzusu arasında sıkıntılar yaşıyorlar. Tabii bunlar güçlü bir dostluğun temellerini atan zor zamanlar. Peter, bu coğrafyada yaşanan zulmü kamerasına kaydedip tüm dünyaya duyurma misyonuna sahip olduğu için çok önemli bir konumda. Ama bu cehennemden çıkabilmesi için Kim'in cesaretine ve taksisine ihtiyacı var ki, bu karşılıklı zoraki bağlılığın yavaş yavaş karşılıksız bir dostluğa dönüşmesi fikrine yapılan vurgu çok değerli. Gwang-ju'nun dehşet veren atmosferinin kalabalık figürasyonla betimlenişi, gece konuk olunan bir ailede yaşanan sevimli anlar, trajik ölümler, sansür yüzünden hiçbir şey bilmeyen dünyanın Gwang-ju gerçeğinden haberdar olması için yapılan kahramanlıklar, özellikle sonlara doğru nefes kovalamaca A Taxi Driver'ı belki de şimdiye dek Mayıs 1980 olaylarıyla ilgili en önemli film haline getiriyor. Her filminde klasını konuşturan muhteşem Song Kang-ho, yine gülen, güldüren, ağlayan, ağlatan, öfkesiyle gücüne güç katan unutulmaz bir karakter yaratıyor. Alman aktör Thomas Kretschmann ve Gwang-julu taksici Tae-sul rolüyle Yoo Hae-jin de çok başarılı performanslar ortaya koyuyorlar. Filmin sonunda gerçek Peter Hinzpeter'in duygusal bir konuşmasından yapılan alıntı, bu tip gerçek hikaye uyarlamalarının sonunda yer alan güçlü etkiyi hissettiriyor.