Yönetmen: Steve James
Müzik: Joshua Abrams
Amerika'nın en güçlü ve sözü dinlenen sinema eleştirmenlerinden biri olan Roger Ebert'in aynı adlı biyografisinden Steve James'in uyarlayıp yönettiği Life Itself, ünlü eleştirmenin hayatı ve kariyerine yakından bakan bir belgesel. Chicago Sun-Times'da sürdürdüğü 45 yıllık yazarlık ve televizyonda bir başka sinema eleştirmeni olan Gene Siskel ile yürüttüğü programcılık kariyerlerininin yanı sıra Pulitzer Ödülü sahibi de olan Ebert, 4 Nisan 2013 tarihinde uzun zamandır savaştığı kansere yenik düşüp hayata veda etmişti. Belgeselde Ebert'in çalışma arkadaşlarından, yakın dostlarından, fedakar eşi Chaz'den ve Martin Scorsese, Verner Herzog gibi usta yönetmenlerden pozitif yorumlar duyuyoruz. Onun sadece ana akım sinemaya değil, bağımsız genç sinemacılara, unutulmaya yüz tutmuş belgeselcilere verdiği desteği de görüp daha çok saygı duyuyoruz.
Buraya kadar herşey normal bir belgesel üslubunda ilerliyor. Arşiv görüntüleri de yerli yerinde seçilip kurgulanmış. Ancak Steve James zaman zaman fazla kişisel bir anlatım tonu tutturarak bir biyografi için bile fazla sayılabilecek bazı gereksiz sahnelere yer veriyor. Bunun bir biyografi uyarlaması olduğu düşünülürse, üzerinde daha fazla durulması veya atlanmaması gereken kariyer noktalarına yeterince ilgi gösterilmemesi etkiyi azaltabiliyor. Özellikle hastalık dönemine ait görüntüler çok fazla yer tutuyor ki, ustalığından ve ağırlığından kimsenin şüphesi olmayan bir eleştirmeni uzun süre o halde görmek can sıkıcı bir hal almaya başlayabiliyor. Kendi ağzından veya klavyesinden daha fazla eleştiri pasajları duymak veya zamanında filmi Ebert tarafından yerden yere vurulmuş bir sinemacının onun hakkındaki farklı bir yorumunu dinlemek istiyoruz. Uzun uzadıya kültür fizik alıştırmaları, tüple beslenme, başkasına hasta kaprisi gibi gelecek inatlaşmalar veya Chaz Ebert'in kocasına nasıl bağlı olduğunu anlattığı bölümleri izlemenin Ebert'in sinema eleştirmenliği dehasını keskinleştirmeye bir faydası yok. Tabii böyle bir keskinleştirmeye gerek olmaması ayrı, bir Roger Ebert belgeselinde bunun altının yeterince çizilmemesi ayrı.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder