Yönetmenler: José Padilha, Felipe Lacerda
Müzik: Sacha Amback, João Nabuco
José Padilha ve Felipe Lacerda tarafından yönetilen Ônibus 174, 12 Haziran 2000'de Rio de Janeiro'da yaşanan rehin alma krizini ele alan bir belgesel. Sandro adındaki silahlı bir gencin 174 numaralı otobüsü kaçırarak içindekileri rehin alması, haber değeri taşıyan, ancak 150 dakikalık bir belgeselde işlenişi sıkıntı yaratabilecek bir olay. Fakat yönetmenler üç yıl sonra bu olayı, en yakın tanıklarıyla ayrıntılı biçimde analiz ediyorlar. Psikolog, sosyal hizmetler görevlisi, olay sırasında otobüs çevresinde görevli birkaç polis, korkulu anları en yakından yaşamış rehinelerden birkaçı, Sandro'nun çok sevdiği teyzesi ve onun gibi sokaklarda yaşayan arkadaşları bu analizin haritasını çıkarmada etkin rol üstleniyorlar.
Sokak çocuklarının yürek burkan sözlerinin fonunda tepeden gördüğümüz Rio'nun gecekondu ve modern kent tezatlığı ile açılan film, zaten amacının özelden genele ulaşmak olduğunu belli ediyor. Filmde küçükken annesi gözleri önünde katledilen, babasını hiç tanımamış Sandro'nun sokaklara düşmesinden sonra yaşadıkları üzerinden genel bir profil çıkarılıyor. Zira onun yaşadıkları, yüzlerce, binlerce çocuğun yaşadıklarından farklı değil. Bu genel profilde ekonomik ve sosyal sıkıntılardan, yani kısaca yoksulluğun sebep olduğu çöküntünün altında kalmış bireylerden dört başı mamur bir toplum eleştirisine ulaşılıyor. Küçüklüklerinden beri dışlanmış, hor görülmüş, uyuşturucu, hırsızlık ve daha pek çok suçun kucağına düşmüş bu bireylerin bir numunesi olan Sandro'nun da asıl amacı insanları rehin alıp öldürmek değil, farkedilmek.
Tabii onun bu amacını gerçekleştirme yönteminin yanlışlığı kadar, Brezilya polisinin, adalet sisteminin, insanlık dışı muameleler sergilenen ıslahevleri ve hapishanelerin yanlışlıkları da filmin merkez noktasında duruyor. Bütün bunları harika bir kurguyla bütünleştirip hem bu polisiye olayın gerilimini, hem de sosyal altyapısını paralel götüren Ônibus 174, farklı kesimlerden Brezilya gerçeğinin röntgenini kurgusal senaryolarla çeken Elite Squad, Carandiru, City Of God gibi filmlerin gerçekçi anlatımlarına, gerçeğin kendisiyle cevap veriyor. Böylece bir belgesel olduğu kadar altyapısı sağlam kurulmuş gerilimli bir polisiye de oluyor. 2008'de Last Stop 174 adıyla filme de alınan bu olay, öncesi, şimdiki zamanı ve trajik sonuyla kendisinden uyarlanmışların değil, direk kendisinin görülmesi gereken şekliyle Ônibus 174'te vücut buluyor.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder