La French (2014)

Yönetmen: Cédric Jimenez
Oyuncular: Jean Dujardin, Gilles Lellouche, Céline Sallette, Benoît Magimel, Guillaume Gouix, Mélanie Doutey, Moussa Maaskri, Féodor Atkine, Bruno Todeschini
Senaryo: Cédric Jimenez, Audrey Diwan,
Müzik: Guillaume Roussel

Marsilya'da 70'lerin ortalarında geçen, La French, Cédric Jimenez ve Audrey Diwan'ın senaryosunu yazıp Jimenez'in yönettiği gerçek olaylara dayalı bir suç dramı. O yıllarda "French Connection" adıyla bilinen Marsilya'nın en önemli uyuşturucu ithalatçılarından biri olan Gaëtan "Tany" Zampa ve çetesini çökertmek için mücadele veren sulh hakimi Pierre Michel'in karşılaştığı zorluklar, dönem filmi çevre düzenini çok önemseyen sert bir üslupla işleniyor. Türkiye üzerinden Fransa'ya, oradan da ABD ve Kanada'ya kadar geniş bir uyuşturucu kaçakçılığı ağını kapsayan French Connection olgusundan daha önce The French Connection (1971), The Godfather (1972), French Connection II (1975), American Gangster (2007) gibi filmlerde bahsedilmişti. La French, bu defa olayın kaynağına iniyor. Fakat ona öncelikle yukarıda adı geçen nitelikli yapımlarla kıyaslama yapmadan, kendi yağıyla kavrulmuş bir film gözüyle bakmak gerekiyor.

La French, bu dev Fransız Bağlantısı suç örgütünün yapılanmasını etkili biçimde özet geçerek ana rotasına, yani Zampa ve Michel çekişmesine dönmek arzusunda. Bunu başardığı da söylenebilir. Böylece ucu Amerika'ya uzanan kapsamlı bir mafya hikayesinin kişiselleşmiş iyi ve kötü mücadelesine odaklanıyoruz. Zampa çetesinin bir yandan Hakim Michel ile uğraşması, diğer yandan kendi iç hesaplaşmaları filmi diken üstünde tutarken, Michel'in ailevi meseleleri bu tempoyu ve atmosferi dengede tutmak istiyor. Bu denge, Michel'i karakter olarak boyutlandırsa da zaman zaman filmi ağırlaştırıyor. Zampa'nın racon kesen klişe atarlanmaları ve mafyanın tanıdık gelen iç hesaplaşmaları gibi Amerikan öykünmeleri de buna eklenince senaryo bir türlü derinlik yakalayamıyor. Sürekli hareket halindeki kamera, filmin aksiyon ve gerilim çıtasını üstte tutmaya gayret ederek bu açığı gizleme eğilimi taşıyor.

Cédric Jimenez, genel olarak tıpkı Heat veya American Gangster'deki gibi bir protagonist ve antagonist kimyası yaratmaya çalışıyor. Ancak bunu başarabilme oranı, tecrübeli oyuncular Jean Dujardin ve Gilles Lellouche'un kendi cephelerinde sergiledikleri performanslarla sınırlı kalıyor. Lellouche, filmin Hollywood hevesleri taşıyan kalibresine istinaden Gaëtan Zampa'yı çok iyi doldururken, Oscarlı aktör Jean Dujardin, sahip olduğu bazen alaycı, bazen sempatik gülümsemesiyle karakterinin ciddiyetini zedeleme riski taşıyor. Telefon kulübesi sahnesi haricinde iyi niyetini güçlü bir performansa dökemiyor. Bu aynı zamanda bir kahramanlık hikayesi olduğundan, yine Hollywood standartları hesaba katıldığında o kahraman kostümünü giyebilecek sayılı Avrupalı oyuncudan biri. Özellikle teknik işçiliğiyle göz dolduran bir film olarak La French'i biraz daha standartların altına / üstüne / dışına çekmek iyi olurdu. Bunu sadece daha zekice donatılmış bir senaryo ile yapması bile yeterdi. Bu yüzden La French'in bir kahramanlık hikayesinden, Scorsese izleri taşıyan suç skeçleri yaratmaktan, iyilik ve kötülüğü iyi ve kötüye indirgeyip şahsileştirmekten fazlasına ihtiyacı var.