Chained (2012)

Yönetmen: Jennifer Chambers Lynch
Oyuncular: Vincent D'Onofrio, Eamon Farren, Evan Bird, Julia Ormond, Jake Weber, Conor Leslie
Senaryo: Damian O'Donnell, Jennifer Chambers Lynch
Müzik: Climax Golden Twins

8 yaşındaki Tim ve annesi Sarah sinemadan eve dönerken Bob isminde psikopat bir taksi şoförü tarafından kaçırılır. Bob, çocuğun annesini öldürür ve Tim’i tutsak alır. Cinayetlerine devam eden Bob, her cinayet sonrası etrafı küçük Tim’e temizlettirir. Birkaç başarısız kaçma girişiminden sonra Tim’i sadece evin içerisinde gezinebileceği uzunlukta bir zincire bağlar. Tim’e de Rabbit diye seslenmektedir. Yıllar geçtikçe Bob Rabbit’e anatomi ve insan davranışları dersi vermeye başlar. Ergenliğe girdikten sonra Bob tarafından kendi cinayet serisine başlamak için baskı gören Rabbit’in önünde iki yol vardır: Ya Bob’un ayak izlerini takip edip bir seri katil olacaktır, ya da özgürlüğe kaçmayı deneyecektir.

Boxing Helena ve Surveillance gibi gerilimlere imza atmış Jennifer Chambers Lynch, Damian O'Donnell ile birlikte yazdığı ve kendisinin yönettiği Chained ile babası David Lynch kadar (iyi ki!) deneysel takılmadan etkileyici bir psikolojik gerilim sunuyor. İlginç konusunu klostrofobik bir atmosferle destekleyerek gücünü arttıran Lynch, acımasız bir seri katilin ev haline seyirciyi sokabiliyor. Kurbanlarından birinin 8 yaşındaki oğlu Tim'i (ya da filmde sürekli duyduğumuz adıyla Rabbit'i) hizmetçisi gibi kullanmaya başlamasıyla ve Rabbit'in ergenliğine ulaşmasıyla sıradışı bir filmin her an patlamaya müsait gerginliği gittikçe artıyor. Bob'un Rabbit'i kullanış biçimi böylece sahiplenişe dönüşüyor ki, flashbacklerle Bob'un çok sert geçen ergenliğinden anlaşıldığı üzere bu sahipleniş biraz daha kendi tabanını oluşturuyor. Böylece film tuhaf bir baba-oğul ilişkisinin aynı tuhaflıktaki iniş çıkışlarını yansıtıyor.

Ancak finalde kaçınılmaz olanı gerçekleştirdikten sonra önemli bir twist için kasma tuzağına düşen film, dramatik ve gergin halde seyreden yapısal bütünlüğünü bozarak ucuz bir çözüm üretiyor. Bu finali filmin tamamına yakıştıranlar da çıkabilir. Fakat bu çözümün, filmin kendi finalini beğenmemiş de daha ilginç ikinci bir final tasarlamış görüntüsü bütüne eklenmiş eğreti bir yedek parça gibi sanki. Bob'un Rabbit'i sahipleniş amacı da bizim o finale kadar düşünmüş (ve mantıklı bulmuş) olduğumuzdan farklı bir kisveye bürünüyor. Yine de ilginç konusu ve Vincent D'Onofrio faktörü yüzünden şans verilmesi gereken bir film olduğu söylenebilir. Özellikle kötü adam kıyafetini üzerinde bir başka taşıyan usta oyuncu Vincent D'Onofrio ve Rabbit’in ergenliğini oynayan Eamon Farren karşılıklı sahnelerinde yüksek seyreden tansiyonu çok iyi ayarlıyorlar.