L'emploi du temps (2001)

Yönetmen: Laurent Cantet
Oyuncular: Aurélien Recoing, Karin Viard, Serge Livrozet, Jean-Pierre Mangeot, Nicolas Kalsch, Maxime Sassier, Nigel Palmer, Monique Mangeot
Senaryo: Laurent Cantet, Robin Campillo
Müzik: Jocelyn Pook

Evli ve üç çocuk babası Vincent, bir şirkette çalıştığı danışmanlık işinden atılmıştır. Ama bu durumu ailesine söylemez. İş saatlerinde evden çıkıp parklarda bulmaca çözerek, marketlerde boş boş dolaşarak, arabasında kestirerek vakit öldürmektedir. Halinden memnun olduğu gibi, bu yalanı daha da ileri götürerek çevresine Cenevre'de Birleşmiş Milletler'de iyi bir pozisyonda iş bulduğunu, bu yüzden şimdiki işinden ayrıldığını söyler. Yalanını sürdürmeye kararlı olan Vincent, Cenevre'de ev alacağını söyleyerek babasından, bazı karlı yatırım fırsatları keşfettiğini söyleyerek de yakın çevresinden para koparmaya, bu paralarla da üst sınıf bir işte çalışıyormuş gibi yaşamaya başlar.

Laurent Cantet'in senaryosunu Robin Campillo ile birlikte yazdığı ve kendisinin yönettiği L'emploi du temps, yalanlar üzerine kurulu bir hayatın ne kadar dayanıklı olacağına dair, o yalanı inşa eden bireyin kendisini merkeze alan sakin ve güçlü bir yapım. Vincent'ın çalışıyormuş gibi yapıp orada burada vakit geçiren gamsızlığını tarif eden Cantet'in anlatım tarzı, aslında yoğun tempoda çalışan çoğu insanın zaman zaman fantezisi olmuş bu "aylaklık" halini boğuk bir atmosfer içinde resmettiği gibi, önemli bir sır halindeki bu durumun ne zaman, ne şekilde açığa çıkacağı yönünde bir gerilim de yaratıyor. Vincent'ın Birleşmiş Milletler bünyesindeki bir binaya çalışan gibi girmesi, orada çalışanları izlemesi, (sonra güvenlik tarafından orada çalışmadığı anlaşılınca dışarı çıkarılması), oradan topladığı broşürleri ezberlemeye çalışması, bu bilgilerle babasına ve bazı dostlarına imaj satması, bu kendini pazarlama neticesinde onların güvenine ve paralarına göz dikmesi ortaya pek de tekin olmayan bir karakter koyuyor. Üstelik tüm bunlar, ürkütücü bir soğukkanlılıkla yapılıyor ki, belki de çevremizde Vincent'a benzeyen insanlar hakkında da "acaba" dedirten bir paranoya durumuna da dikkat çekiliyor.

Vincent'ın eski işyerindeki bir arkadaşının mütevazi birikimini de ona emanet etmesi, bir otelde tanıştığı işportacı Jean-Michel'in (nasıl olduysa) Vincent'ın yalan söylediğini anlayıp ona iş teklif etmesi işleri kontrolden çıkarmaya başlar gibi görünse de, soğukkanlılığı sayesinde bu krizleri idare etmeyi beceriyor. Üstelik işsiz olduğu halde mütevazi işlerinde çalışan bu insanlara iş teklifi, yatırım fırsatları sunacak kadar özgüvenli bir şekilde. Yine eski çalıştığı yerde bulunan Jaffrey'nin onu işe almaya hazır şirketlerin olduğunu söylemesine rağmen yalanına sadık kalan Vincent, bir yandan ailesinin öğrenmesinden korktuğu bu yalanı sürdürürken, diğer yandan Jean-Michel için çalışmaya başlıyor. Özellikle fedakar karısı Muriel'in şüphe ve iyi niyet arasında kalan tutumuna da temkinli yaklaşıyor. Aylaklığı çalışmaktan daha çok seven, fakat büyüyen yalanları sayesinde onları idare etmek gibi yeni bir meslek edinen Vincent'ın, vicdani kuşatma altında çözülmeler yaşaması da bir noktadan sonra kaçınılmaz bir hal alıyor. Laurent Cantet'in çözülme çözümleri ise büyük dramatik fırtınalar koparmayan, ama filmin sakin ve akıcı gerginliği bünyesinde kendi dramatik virajlarını oluşturan türde çözümler. L'emploi du temps, konusu sayesinde sonuna kadar ilgiyi canlı tutacak, seyircilerin kendilerinden ortak yönler bulabileceği izlenesi bir dram.