27 Ocak 2007 Cumartesi

Garden State (2004)


Yönetmen: Zach Braff
Oyuncular: Zach Braff, Natalie Portman, Peter Sarsgaard, Ian Holm
Senaryo: Zach Braff
Müzik: Chad Fisher, Alexi Murdoch

Los Angeles
’da yaşayan aktör Andrew Largeman, New Jersey’deki yakınları ve babası ile yıllardır görüşmemeyi başarmıştı. Fakat kader onu tekrar eski yaşamıyla yüzleşmek zorunda bıraktığında karşısına ona yepyeni tecrübelerin kapısını aralayan sıradışı bir kız olan Sam çıkar.
Garden State, aşk, ölüm, arkadaşlık, yalan, çocukluk, uyuşturucu, aile gibi evrensel temalara ve bunun yanında pekçok altbaşlığa da alışık olunmadık bir şekilde değinen nefis bir alternatif gençlik filmi. Ama bu American Pie gençliğinin yozluğu ile aynı satırlarda kullanılmayacak kadar farklı bir film. Alternatif kelimesi yerine göre insanlar için kafa karıştırıcı olsa da, bu kategorinin en nitelikli filmlerinden Donnie Darko'yu buna güzel bir örnek niyetine verebiliriz. Ancak Donnie Darko’nun gizemli ve karanlık yanından çok, o filmdeki sorgulayan, merak eden, veya hayatı en ufak bir parçasından yakalamaya çalışan, kendine yetmeye çalışan arayış içindeki olgun gençlik karakterlerini Garden State’de görüyoruz. Yazan, yöneten ve başrolü oynayan genç Zach Braff, yukarıda bahsedilen temalar üzerine kişisel ama yerinde tespitler yapmış ve örneklendirmiş ki, klişeden uzak ama bir o kadar da insan doğasına ait ayrıntılar denizine bizi davet ediyor. Bu kadar çok temayı ve ayrıntıyı son derece naif bir filme yedirmek gerçekten büyük başarı. Bunu en son başarmış filmerden biri de Lost In Translation idi.


Sundance Film Festivali' nin önemli filmlerinden Garden State, bizim feodal bağlarımıza pek bağdaşmayan “alıp başını gitme” olgusunu o kadar güzel sorguluyor ki, ait olduğumuz yer, arkadaşlık, aile ve aşkın tariflerini de kendine has naiflikle ve gayet başarılı senaryosuyla yapmayı başarıyor. Hatta film, hayatın anlamına dair kendine ait, aslında gözümüzün önünde duran bir formüle bile sahip. Scrubs dizisinin acar doktoru Zach Braff, Natalie Portman, Peter Sarsgaard (Boys Don’t Cry’da nefret ettiğimiz Sarsgaard’ı sevme fırsatı) ve usta aktör Ian Holm’ün içten oyunculukları senaryo ve görüntülerle birleşince film üç boyutlu bir hal alıyor ve bizi de onların arasında yaşayan biri yapıveriyor.

Zach Braff’ın felsefelerini, verdiği örneklerle destekleme yöntemi zaman zaman sıradışı. Filmi izleyenler “falanca konularda anlatılması gerekenler bunlar mı olmalı” diyerek tatminsizliklerini belirtebilirler. Gerçekten Braff’ın altına girdiği konular çok derin, kapsamlı ve yüzyıllardır insanın doğasında olan şeyler. Ama onun bunları yeniden ele alıp, test edip tez sunması gerekmiyor. O kendine bir “üslup” geliştirmiş ve bunları olabildiğince kişisel bir şekilde ve yeri geldiğinde güzel şarkılar eşliğinde (özellikle “zirve” sahnede Simon & Garfunkel’in olağanüstü güzel The Only Living Boy In New York şarkısı gibi) anlatabilmiş. Eğer kaliteli, ince esprili, zeki, duygusal ve huzur dolu bir gençlik filmi aranıyorsa, Coldplay, The Shins, Frou Frou, Nick Drake şarkıları eşliğinde zaman zaman absürd, ama aklı başında Garden State izlenmeyi hak edenler arasında.

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder