Man Of Vendetta (2010)

Yönetmen: Min-ho Wu
Oyuncular: Myeong-min Kim, Gi-joon Eom, Ju-mi Park, Byeong-jun Lee, Bok-gi Min, So-hyeon Kim
Senaryo: Min-ho Wu
Müzik: Jae-jin Lee

Bir gün inancı sağlam bir peder olan Joo Young Soo'nun 5 yaşındaki kızı Hye-rin kaçırılır. Peder kızının sağ salim eve dönmesi için dua etse de, Hye-rin’den bir daha haber alınamaz. 8 yıl sonra Joo Young Soo, artık Tanrıya olan inancını kaybetmiş, dinden uzak bir hayat süren bir adamdır. Kızının kaybolmasından sonra evliliği de bitmiştir. Ama karısı, kaçırılan kızlarını aramaktan hâlâ vazgeçmemiştir. Hatta bu uğurda kaza geçirerek komaya girer. Yıllar sonra Joo Young Soo, Hye-rin’i kaçıran adamdan aldığı bir telefonla onun hayatta olduğunu öğrenir. Önce inanmasa da onu kaçıran Choi Byeong-cheol bir şekilde Joo Young Soo’ya kızını gösterir. Choi, 8 yıl boyunca Hye-rin’e bakmış, hatta onu kullanarak başka küçük kızları da kaçırmıştır. Joo Young Soo’dan kızına karşılık yüklü bir fidye ister. O kadar parası olmayan, fakat bu kez kızını kurtarmaya kararlı Joo Young Soo’yu çok kritik sınavlar beklemektedir.

Farklı türlerdeki birçok Güney Kore yapımının “ulaşım departmanı”nda görev almış Woo Min-ho, ilk senaryo ve yönetmenlik denemesi Man Of Vendetta ile teknik anlamda gayet temiz bir film ortaya koymakta. Ne var ki, uzun bir süreye yayılan kaçırma olayını beklenen dramatik açılarla ele alan senaryo, 8 yıl gibi uzun bu zaman diliminin sonrasında yaşananları kabul ettirmek için seyircinin anlayışına sığınıyor adeta. İntikamın uzun vadeye yayılış biçimini görmüştük. Fakat senaryonun kaçırılma olayının neden bu kadar uzun tutulduğuna dair tatminkâr cevapları yok bana göre. Belki Choi’nin küçük Hye-rin’i yem olarak kullanarak fidye gelirleriyle hayatını sürdürmesi fikrinin kabul edilebilirliği bu cevapları karşılar görünse de, filmin dramatize ediliş yönü bu fikre çok fazla sahip çıkmıyor. Bu yüzden bazı açıkları görmezden gelmemizi bekliyor. Adam kaçırma yanında, gerekli gördüğünde kolayca vahşi cinayetler de işleyebilen bir adamın yıllarca yakalanamamış olmasını sineye çekebilmek için, Joo Young Soo ile yaptığı iki farklı takas buluşmasından anladığımız kadarıyla çok da dikkatli olmadığını, üçten fazla zıplama kabiliyetine sahip bir çekirge olduğunu varsayacağız. Hele ikinci buluşma öncesinde, tanınmak için kırmızı şapka giyilmesi, tam buluşma yerinde ve zamanında herkesin kırmızı şapka (üstelik aynı model şapkalar) giyiyor olmaları gibi kötü fikirler filmin sahip olduğu kredileri eksiltebiliyor.

Yönetici Woo Min-ho’nun final için bulduğu çözüm de bana tatminkâr gelmedi. İnce ruhlu bir yanı olduğuna dair tasarımını da samimi bulmadığım Choi’nin bir çekirge olduğuna artık emin olduğumuz bir noktada, 8 yıl boyunca onu yakalamayı becerememiş babanın doğal saldırganlığı, aktör Kim Myeong-min’in çabasıyla biryerlere varıyor görünse de, bu final için o kadar bekletildikten sonra biraz daha fazlasını ummuştum. Peki neyin fazlası? Joo Young Soo ve Choi’nin bu kadar kolay ve sıradan final buluşmasının aynı ölçüde savruk bir fiziksel hesaplaşmayla bağlanmaya çalışılması, üstüne bir de kötü çekilmesi, filmin o ana dek ördüğü dramatik ağların, iyi kötü yarattığı heyecanın zedelenmesine yol açtı. Bu yüzden kendi eliyle yükselttiği tansiyonu yine kendi eliyle düşürmüş oldu belki de. Film yol aldıkça daha duygulu ve daha sert bir finali hak ettiğini kendisi söylüyordu neredeyse. Yine de final kavramının göreceliğine dayanarak yer yer iyi çekilmiş sahnelerin hakkını da yememek gerek. Spor salonundaki buluşma ve devamındaki kovalamaca buna bir örnek. Ayrıca çocuk kaçırma olaylarına ve bir süre sonra kapanan bu davalara yönelik mesaj kaygısız mesaj iletiminden de söz edilebilir. Woo Min-ho, henüz tam olarak pişmediğinin, fakat film çekmeye devam ettikçe pişeceğinin sinyallerini veriyor.