30 Haziran 2008 Pazartesi

May 18 (2007)


Yönetmen: Ji-hun Kim
Oyuncular: Sung-kee Ahn, Bong-gi Baek, Jong-hak Baek, Lee Byeong-Hyeon, Lee Chang-min, Hyo-Seob Eom
Senaryo: Sang-yeon Park

1979’da suikaste uğrayan Park Jung-Hee'den sonra demokrasinin geleceği sanılırken Aralık ayında Jeon Doo-hwan askeri bir hükümet kuruyor. Bu hükümet, 1980 Mayıs’ında öğrenci hareketlerini bastırmak için üniversite öğrencilerini ve göstericileri tutuklamaya başlıyor. Üstelik bunu “savaş hali” ilan ederek yapıyor. Kayıtsızca halka düşman muamelesi yapılıp, üzerlerine ateş açılıyor. 200 küsür insanın öldüğü, çok sayıda yaralı ve kaybın yaşandığı Güney Kore’nin yakın tarihindeki böyle mühim bir dönemi, her ne kadar özen gösterilmiş bir prodüksyonla çekilmiş olsa da oldukça sığ, klişe, hatta kimi yerlerde çocukça anlatan zayıf bir senaryosu var. Cunta döneminin harareti resmedilirken araya serpiştirilen yapış yapış komedi, filmin bana göre sürekli ayakta tutmak zorunda olduğu dram ambiyansını dengelemek mi istemiş belli değil. Zaten ortada fazla dengelenebilecek sağlam bir dram da yok. Öğrenci kardeşiyle yaşayan saf bir taksi şoförü, onun hoşlandığı kız, kızın asker emeklisi babası ve tüm varlıkları palyaçoluktan ibaretmiş izlenimi veren birkaç gereksiz karakter üzerinden bu elim olaylara bakmak istenmiş.

Güney Kore sineması dram ve komedi unsurlarını başarıyla kaynaştıran örneklerle dolu. Ama May 18 gibi bu iki tür arasında ani dönüşler, abartılı ve samimiyetsiz karışımlar yaratanlar da yok değil. Kritik bir yakın tarih gerçeğini vasat bir dram, dümdüz karakterler ve çapsız bir komediyle karıştırıp heba etmek de başarı sayılır aslında. Güney Kore’de hasılatın gözüne vurmuş olması ayrı bir şey tabi. Biz olaya ne kadar sinema yönünden bakıyorsak, onlar da kendi kadersiz geçmişlerine daha romantik biçimde bakıyorlar ne de olsa. Lakin yönetmen yönünden pek sıkıntı olmasa da, özellikle iyi bir senaryoya ihtiyaç duyan bir yapım olduğu da gerçek.

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder