Yönetmen: Ken Kwapis
Oyuncular: Jennifer Aniston, Ben Affleck, Jennifer Connelly, Bradley Cooper, Scarlett Johansson, Ginnifer Goodwin, Justin Long, Kevin Connolly, Drew Barrymore
Senaryo: Abby Kohn, Marc Silverstein, Greg Behrendt, Liz Tuccillo
Müzik: Cliff Eidelman
Ortalama bir romantik komediden biraz daha fazlası olarak görülebilecek He's Just Not That Into You, kitap uyarlaması olmasının da verdiği olgunluğun perdeye iyi yansımaları sonucu "romantik komedi" tamlamasının romantik kısmından beslenen, komedi kısmını ise hiç sulandırmayan türden bir film. Popüler kadrosunun görsel zenginliğini akıllıca kullanması yanında, kitap cümlelerinin senaryo bazında seslendirilişlerinde sıkıntı yaşatmayan bu kadronun rol dağıtımında da itinalı davranıldığı belli oluyor. Sıcak, sevimli, saf, ateşli, sadık, kendine güvenli/güvensiz kadın ve erkeklerden kurulu karakter zenginliğini bir Love Actually kadar olmasa da o türün meraklılarını hoşnut edecek ölçüde filmin geneline yaymayı becermiş bir kurguya sahip.
Önce birini bulmanın, bulduktan sonra onu gerçekten isteyip istememenin, isteniyorsa ona nasıl sahip olmanın, sahip olduktan sonra onu elde tutmanın değişik yansımalarını göstermeye çalışmasını haliyle çıkma, evlilik, güven, aldatma, ayrılma, kavuşma evrelerini kullanarak çeşitlendirmesi eğlenceli. Bunu Hollywood gibi yapması zaten kaçınılmaz. Çünkü bir Hollywood! Yine de yer yer hissettirdiği o Hollywood hafifliği kadar, ilişkilerde göz önünde olan şeyleri tekrar düşündürmesi, göz önünde olmayanları hatırlatması, üstüne de birkaç hoş romantik hamlesiyle bence türün vasat örnekleri arasından kendini sıyırabiliyor. Tanıdık rom-kom formülleri mevcut. Sanal ilişkilerin yüzyüze olanların önüne geçmeye başlamasının imalanması, ilişkilerdeki kural ve istisnaların altı çizilerek kişileştirilmesi, evlilik kadar boşanmanın da bir sorumluluk meselesi olduğunu hatırlatması ve daha birçok ilişki detayı üzerine fazla savrulmadan dalışlar yapması yer yer hoş anlar yaratıyor.
Parlak oyuncu kadrosu arasında hikayenin de torpiliyle sıyrılan en başarılı karakter olarak Gigi rolüyle Ginnifer Goodwin'in sivrilmesi de ilginç. Keza, filmin en cool karakterlerinden biri olan Neil'i, oyunculuğu birçok yönden haklı olarak yerden yere vurulan Ben Affleck'in canlandırması da öyle. Filmde içi doldurulmaya çalışılan şeylerin, zaman zaman hafife alınan ikili ilişkiler üzerine basit ayrılık/kavuşma hikayeleri olması önemli değil. Aslında filmle ilgili bana göre en olumlu eleştirilerden biri, bu parlak kadronun kendilerine verilen rollerin içini bir şekilde (romantik komedi şekliyle tabi) dolduruyor olmaları olsa gerek. Tek film içinde birkaç ilişki hikayesinin birden anlatıldığı, herbirinin ayrı (veya belli yönlerden kesişen) tespitlerde bulunduğu romantik yapımları sevenlerin şans verebilecekleri, verdiklerine de büyük ihtimalle pişmanlık duymayacakları bir film.
Ortalama bir romantik komediden biraz daha fazlası olarak görülebilecek He's Just Not That Into You, kitap uyarlaması olmasının da verdiği olgunluğun perdeye iyi yansımaları sonucu "romantik komedi" tamlamasının romantik kısmından beslenen, komedi kısmını ise hiç sulandırmayan türden bir film. Popüler kadrosunun görsel zenginliğini akıllıca kullanması yanında, kitap cümlelerinin senaryo bazında seslendirilişlerinde sıkıntı yaşatmayan bu kadronun rol dağıtımında da itinalı davranıldığı belli oluyor. Sıcak, sevimli, saf, ateşli, sadık, kendine güvenli/güvensiz kadın ve erkeklerden kurulu karakter zenginliğini bir Love Actually kadar olmasa da o türün meraklılarını hoşnut edecek ölçüde filmin geneline yaymayı becermiş bir kurguya sahip.
Önce birini bulmanın, bulduktan sonra onu gerçekten isteyip istememenin, isteniyorsa ona nasıl sahip olmanın, sahip olduktan sonra onu elde tutmanın değişik yansımalarını göstermeye çalışmasını haliyle çıkma, evlilik, güven, aldatma, ayrılma, kavuşma evrelerini kullanarak çeşitlendirmesi eğlenceli. Bunu Hollywood gibi yapması zaten kaçınılmaz. Çünkü bir Hollywood! Yine de yer yer hissettirdiği o Hollywood hafifliği kadar, ilişkilerde göz önünde olan şeyleri tekrar düşündürmesi, göz önünde olmayanları hatırlatması, üstüne de birkaç hoş romantik hamlesiyle bence türün vasat örnekleri arasından kendini sıyırabiliyor. Tanıdık rom-kom formülleri mevcut. Sanal ilişkilerin yüzyüze olanların önüne geçmeye başlamasının imalanması, ilişkilerdeki kural ve istisnaların altı çizilerek kişileştirilmesi, evlilik kadar boşanmanın da bir sorumluluk meselesi olduğunu hatırlatması ve daha birçok ilişki detayı üzerine fazla savrulmadan dalışlar yapması yer yer hoş anlar yaratıyor.
Parlak oyuncu kadrosu arasında hikayenin de torpiliyle sıyrılan en başarılı karakter olarak Gigi rolüyle Ginnifer Goodwin'in sivrilmesi de ilginç. Keza, filmin en cool karakterlerinden biri olan Neil'i, oyunculuğu birçok yönden haklı olarak yerden yere vurulan Ben Affleck'in canlandırması da öyle. Filmde içi doldurulmaya çalışılan şeylerin, zaman zaman hafife alınan ikili ilişkiler üzerine basit ayrılık/kavuşma hikayeleri olması önemli değil. Aslında filmle ilgili bana göre en olumlu eleştirilerden biri, bu parlak kadronun kendilerine verilen rollerin içini bir şekilde (romantik komedi şekliyle tabi) dolduruyor olmaları olsa gerek. Tek film içinde birkaç ilişki hikayesinin birden anlatıldığı, herbirinin ayrı (veya belli yönlerden kesişen) tespitlerde bulunduğu romantik yapımları sevenlerin şans verebilecekleri, verdiklerine de büyük ihtimalle pişmanlık duymayacakları bir film.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder